شهر ها تا اندازه ای شبیه آدمها هستند. بعضی از آنها ثروتمند و مغرور هستند و جلال و شکوه آنها جلب نظر می کند و بعضی – فروتن و ساده و در نظر اول هیچ چیز جالبی در آنها نیست. اما با آشنایی بشتر همه چیز تغییر می کند. بیائید با شهر گوروخوتس  Gorokhovets  آشنا بشویم که در ولادیمیر واقع است. یکبار سفر به آنجا، مسافر را به دیدن دوباره آن تشویق می کند.

شهر گوروخوتس شبیه دکوراسیون فیلم های تاریخی است که از رویدادهای دوران دور گذشته تعریف می کند: خیابان های تنگ و باریک که در احاطه حصارهای چوبی قرار دارند ، کلیساها و صومعه های قدیمی. همه اینها بر زمینه طبیعت بی نظیر: نوار لاجوردی رودخانه که مثل کمربندی شهر را در بر گرفته است …عکس خانه ها و گنبد کلیسا ها که در آب منعکس شده است و جنگل که تا افق کشیده شده است، شگفت آورند! حتی یک ساختمان بلند نمی توان در این شهر پیدا کرد. حال و هوای شهر به گونه ای است که گویا طی صد سال اخیر هیچ چیزی در آنجا تغییر نکرده است.

شهر « گوروخوتس» در سال ۱۱۶۸ میلادی بنا شد. در قرن ۱۳ مغول ها آن را با خاک یکسان کردند و تقریبا دو سده در دستنوشته ها از این شهر یاد نشد. در قرن ۱۶، نیروهای دشمن دوباره به شهر احیا شده « گوروخوتس» حمله کردند. اگر به افسانه ها باور کنیم، یک معجزه باعث نجات شهر شد. غروب، هنگامی که خورشید به پشت کوهها پناه می برد، سرداری غول پیکر شمشیر بدست بر پهنه آسمان ظاهر شد. دشمنان با دیدن این سلحشور مخوف پا به فرار گذاشتند. از آن زمان تا کنون ساکنان بومی کوه را » پوژالووا» می نامند که به معنای « ترسناک» است.

اواسط قرن ۱۷ گوروخوتس مبدل به یک شهر ثروتمند شد. بازرگانان ثروتمند خانه ها و مغازه های سنگی برای خود ساختند. حدود ۲۰ « کاخ» تجاری سده ۱۷ تا کنون در روسیه حفظ شده است که ۷ « کاخ» در «گوروخوتس» واقع است. بزرگترین آن، خانه سه طبقه سنگ سفید است که به بازرگان یرشوف تعلق داشت. هم اکنون این خانه موزه شده است.

بازرگانان دیگر سعی می کردند خودشان را به « همکار» موفق خود برسانند. از اینرو بازرگان اوپارین خانه خود را با تراس بزرگی تزیین کرد. این خانه مبدل به یک جای دیدنی شهر شد. یرشوف این موضوع را به عنوان یک رقابت تلقی کرد و برای نشان دادن اینکه ثروتمندتر از رقیب خود است کلیسایی ساخت که منظره خانه اوپارین را از دید پنهان می کرد. هزینه ساخت کلیسا سنگین بود اما به خاطر نشان دادن اعتبار، مردم دست به چه کارهایی می زنند. اما بهرحال صاحب خانه تراس دار حرف آخر را زد: اوپارین تراس را به سمت دیگر خانه منتقل کرد که از آن زمان تا کنون تراس رو به رودخانه است و منظره ای بهتر از جای قبلی دارد.

دیگر کاری از دست یرشوف برنمی آمد. رقابت بازرگانان به نفع شهر بود. خانه های زیبای سنگی و چوبی به سبک ها و دوران مختلف زینت بخش « گوروخوتس شدند. کلیساهایی که با پول بازرگانان ثروتمند ساخته شده اند فوق العاده زیبا هستند! کلیسای « ترویتسکی» که در سال ۱۶۸۹ میلادی با پول بازرگان یرشوف ساخته شد مروارید شهر به حساب می آید. این کلیسا در محوطه صومعه نیکولسکی بر قله کوه « پوژالوو» قرار دارد. وقتی دیوارهای سنگ سفید صومعه و کلیسا در آبها محو می شوند به نظر می رسد که صومعه بر فراز شهر در حال پرواز است – منظره ای اعجاب آور!

از اواسط قرن ۱۹ تا کنون شهر «گوروخوتس» شهری آرام، ملیح و راحت بدور از «مدرنیزاسیون» و « بازسازی های مدرن» بدور مانده است. شهر اصالت خود را از دست نداده و جذابیت باستانی خود را حفظ کرده است. احتمالا سر و راز ملاحت جادویی این شهر کوچک در این نکته نهفته است.