شهر های روسیه

شهر کالوگا روسیه

شهر کالوگا روسیه

روسیه شهر کالوگا روسیه

تور شهر کالوگا روسیه

تور روسیه

اطلاعات شهر شهر کالوگا روسیه

شهر کالوگا روسیه

کنستانتین تسیلوکوسکی یکی از مشهورترین ساکنین کالوگا ، دانشمند بزرگ و پدر هوانوردی نظری، کالوگا را شهر دشت های فراخ روسی نامید. اکتشافات او باعث شد که انسان از گهواره خود یعنی کره زمین خارج شده و اولین گام ها را در مسیر فضای بی کران آغاز کند. نبوغ تسیلوکوسکی ، کالوگای باستانی را به نقطه ی آغاز این راه تبدیل کرد.

پایتخت غیر رسمی هوانوردی جهانی ، تاریخ بیش از شش قرن دارد : برای اولین بار نام کالوگا در شرح وقایع ۱۳۷۱ آمده است. سه قرن شهر نزدیکی جنوبی به مسکو را پوشش داده و تهاجم دشمن را متوقف ساخت. چه حوادثی که در کالوگا اتفاق نیافتاده اند: بیماری های واگیردار، آتش سوزی ها ، ماجراجویانی که می خواستند به تاج و تخت تزار برسند. جنگ ها و شوک های سیاسی همانند طوفانی مخرب ضربه های ویرانگری به شهر وارد کردند و آنرا به ویرانه ای تبدیل نمودند، اما این شهر به واسطه ی مقاومت و ساکنین سخت کوش خود همه آنها را پشت سر گذاشت.

اواخر قرن هفده کالوگا به آرزوی آرامش و ثبات خود دست یافت. این شهر به چهارراه تجاری تبدیل شد ، پیشرفت کرد و به یکی از زیباترین شهر های روسیه تبدیل شد. مسافرین خارجی که به کالوگا می روند این شهر را بزرگ و ثروتمند با باغ های گل اطرافش توصیف می کنند. کلیساهای کالوگا غریبه ها را تحت تاثیر قرار می دهد به طور مثال کلیسای رنگارنگ گئورگی پابدانستس که در سال ۱۷۰۱ به سبک باروک مسکویی ساخته شده است. این کلیسا تا به امروز باقی مانده است. کلیسای قرمز و درخشانی که با سنگ های سفید مزین شده ، مروارید معماری و باارزش کالوگا محسوب می گردد. در اینجا زیارت گاه های مقدس و مورد احترام ارتدوکس ها وجود دارد. در بین آنها نماد معروف معجزه آسا کالوگا است.

در نیمه ی دوم قرن هجده کالوگا بازسازی شد. این شهر به طور مشخص توسعه یافت : بخش های جدید ایجاد شدند . در سال ۱۷۷۷ تئاتر دراماتیک در این شهر افتتاح شد که یکی از اولین تئاترهای استانی روسیه محسوب می شود. در همان سال این شهر صاحب یکی از جاذبه های مهم و مشهور شد یعنی پل سنگ سفید و بزرگترین پل راه آهنی کشور. ساکنین امروزی کالوگا آنرا پل عشق می نامند. تازه عروس و دامادها از روی این پل می گذرند و براساس یک سنت خوب داماد باید عروس را روی دستهایش از یک طرف به طرف دیگر ببردو این بار گرانقیمت را باید ۱۶۰ متر جابه جا کند.

بخش جدید تاریخ شهر در سال ۱۸۹۲ آغاز شد وقتی که در کالوگا کنستانتین تسیلوکوسکی مستقر گردید. دانشمند مشهور بیش از ۴۰ سال در این شهر زندگی کرد و به تحقیقات علمی در زمینه آیرودینامیک ، پیش رانه های جت و ساخت موشک پرداخت. کارهای او باعث شد علم هوافضای جهانی توسعه و پیشرفت یابد. تسیلوکوسکی برای اولین بار ایده ی مربوط به استفاده از موشک را برای جابه جایی به فضا مطرح کرد. مردم کالوگا به تسیلوکوسکی افتخار می کنند. نام وی را بر روی یکی از پارک های شهر گذاشته اند و خانه اش به موزه تبدیل شده است.

در سال ۱۹۶۷ در کالوگا اولین موزه تاریخ هوانوردی با نام تسیلوکوسکی افتتاح شد. هریک از غرفه های آن شرح می دهند که چطور در شهر دشت های فراخ روسی راه انسان به فضا باز گردید.

ورودی ها

  • نماد های روسیه دراین شهر جدید ساخته شده

شهر تولای روسیه

شهر تولای روسیه

تور شهر تولای روسیه

اطلاعات شهر تولای روسیه

عکس های شهر تولای روسیه

تولا در ۲۰۰ کیلومتری جنوب مسکو ، یکی از شهر های مشهور تاریخی روسیه است. از مدتها پیش سلاح ها و صنایع دستی تولا باعث شهرت آن شده است. این شهر به دلیل آنکه طی ۹ قرن هیچ اشغالگر بیگانه ای نتوانست آن را تصرف کند معروف خاص و عام شده است. تولا، سپر مطمئنی برای روسیه بود و حملات زیاد دشمن را دفع می کرد.

برای نخستین بار در دستنوشته های سال ۱۱۴۶ از تولا نام برده شد. هیچ کس در آن زمان نمی توانست تصور کند که پس از ۴۰۰ سال این شهر کوچک به یک دژ مهم در جنوب روسیه مبدل خواهد شد.

بمرور زمان مرزهای روسیه از تولا دور تر شد و خطر حملات دشمنان کاهش یافت و در محوطه دژ دفاعی، خانه های مسکونی، کلیسا و مغازه ها ظاهر شدند. اکنون این دژ مرکز تاریخی تولاست. کلیسای اصلی شهر – اوسپنسکی که در قرن ۱۸ ساخته شد در آنجا قرار دارد. دیوار آجری آن با حکاکی های زیبایی تزیین شده است و نقاشی های رو دیواری و شمایل ها از اجزاء دکور داخل کلیساست. پرچم جنگی نیروهای تولا که در تمام جنگ های بزرگ روسیه قرن ۱۹ شرکت داشتند در این کلیسا حفظ شده است.

تولا شهر پیشه وری و صنعت است که بعد ها رشته های زیاد صنعتی در آنجا رشد و توسعه یافت. این شهر صنعت دفاعی است که از اعماق قرون برای کشور شمشیر و سپر می ساخت. همانا در تولا در سال ۱۷۱۲ میلادی، به فرمان پطر اول، کارخانه اسلحه سازی ساخته شد. در سال ۱۸۷۳ میلادی در جریان بازسازی کارخانه در یکی از اتاق های آن، موزه گشایش یافت. از قرن ۱۷ تولا را زرادخانه روسیه نامیدند و افسانه های زیادی در باره هنر اسلحه سازان تولا پخش شده است. ۴۰۰ سال است که اسلحه سازان تولا سلاح های مطمئن و مرغوبی به ارتش روسیه تحویل می دهند. تا به امروز کارخانه اسلحه سازی تولا یکی از بزرگترین کارخانه های کشور است.

در قرن ۱۸، شهر رشد کرد و ساکنان آن بیشتر شد. اسلحه سازان تولا ساخت وسایل دیگر را یاد گرفتند و به ساخت وسایل کشاورزی ، کلید و انواع دستگاه ها و مکانیزم ها پرداختند. اما در تولا ارزش زیادی برای سماورها قائل بودند.

اولین سماورهای ساخت اسلحه سازان تولا در سال ۱۷۷۸ میلادی ظاهر شد و تا اوایل قرن ۱۹ کارگاه ویژه ساخت سماور تأسیس شد. فانتزی استادکاران بی حد بود: در موزه سماور می توان حدود ۳۰۰ نوع مدل مختلف سماور را دید – سماور ۵۰۰ کیلویی غول پیکر که ۴۵۰ لیتر آب را در شکم خود جا می دهد، سماورهای مینیاتوری ، سماورهای اهدایی استادان تولایی به بچه های امپراطور روس. سماورهای دوران شوروی : به عنوان مثال، سماوری که به یوسف استالین به مناسبت ۷۰-مین سالگردش به وی اعطا شد. سماورسازان تولا بارها در نمایشگاه های بین المللی مدالهای طلا را دریافت کردند.

تولا شهری است که به خاطر شیرینی های عسلی خود شهرت دارد که شیرینی دوست داشتنی روس ها طی قرون متمادی است. در این شهر موزه ویژه این شیرینی قرار دارد. شیرینی تولایی در اصل یک شیرینی اما از نظر شکل خود یک کارت پستال است. باید گفت که بدون این شیرینی هیچ رویدادی در روس باستان برگزار نمی شد. آن را هم در مجالس تزار سرو می کردند و هم در خانه های روستائیان. شیرینی های تولا در زمان حاضر نیز سوغاتی خوبی بشمار می رود.

موزه شیرینی پریانیکی از محبوبیت زیادی در بین توریست ها برخوردار است.

در زمان جنگ جهانی دوم تولا دوباره ضربات دشمن را به جان خرید: پاییز سال ۱۹۴۱ میلادی دسته نظامیان تولا ۴۵ روز مورد حمله نیروهای آلمان قرار گرفت که بسوی مسکو در حال پیشروی بودند. تولا مقاومت و از پایتخت دفاع کرد. ضد حمله ارتش شوروی دشمن را از شهر دور کرد. پس از جنگ تولا از عنوان شهر قهرمان برخوردار شد.

ورودی ها

ولادی واستوک شهر طلوع خورشید

ولادی واستوک شهر طلوع خورشید

شهر ولادی واستوک شهر طلوع خورشید

تور روسیه

در ماه ژوئیه کشتی های نیروی دریایی هند در ولادی واستوک لنگر انداختند که بزرگترین بندر نظامی و تجاری روسیه در خاور دور است. کشتی های هندی در رزمایش مشترک روسیه – هند به نام ایندرا -۲۰۱۴ شرکت کردند که در دریای ژاپن برگزار شد. آتول کومار جین، فرمانده ناوگان شرق نیروی دریایی هند گفت: خاطرات اکیپ کشتی از سفر به ولادی واستوک عالی است .

این شهر که آن را دروازه شرقی روسیه می نامند ارتباط مستقیم با دریا دارد. ملوانان نظامی در سال ۱۸۶۰ میلادی این شهر را تأسیس کردند. در آن زمان قایق بادبانی روسی مانچژور در ساحل بی سکنه شاخ طلایی ۳۰ ملوان و افسر دریایی را پیاده کرد. آنها استحکامات دفاعی نه چندان بزرگی را ساختند و آن را ولادی واستوک نامیدند. در سال ۱۹۸۵ میلادی به مناسبت ۱۲۵-مین سالگرد شهر از مجسمه یادبود در محلی رونمایی شد که اولین ملوانان روس قدم بر ساحل گذاشتند.

محل ایجاد پایگاه آینده ناوگان نیروی دریایی اقیانوس آرام روسیه بسیار خوب انتخاب شده بود: کشتی های بزرگ براحتی می توانستند در آبهای عمیق آنجا لنگر بیاندازند. برای ساخت پایگاه دریایی، نیاز به وجود کارگران زیادی بود. از اینرو، دولت روسیه به اشکال مختلف کسانی را که تصمیم می گرفتند از مرکز روسیه در ولادی واستوک ساکن شوند مورد تشویق قرار می داد. ساکنان جدید قطعات زمین وسیعی بطور رایگان دریافت می کردند که به مدت ۲۰ سال از هر گونه مالیاتی معاف بود. جمعیت شهر خیلی زود افزایش یافت. فقط شهروندان روس در ولادی واستوک ساکن نشده بودند، شهروندان کشورهای اروپایی، ژاپن، چین و کره نیز به آنجا نقل مکان کردند. اوایل قرن بیستم ۱۰ کنسولگری خارجی در شهر دایر بود.

در مرکز ولادی واستوک در امتداد سواحل خلیج شاخ طلایی خانه های سنگی زیبایی ساخته شدند که تعداد زیادی از آنها تا کنون حفظ شده اند. کارخانه های صنعتی ظاهر شدند و تجارت پیشرفت کرد. در سال ۱۹۰۱ میلادی، خط راه آهن ترانس سیبری مسکو و ولادی واستوک را بهم پیوند داد که درازترین خط راه آهن جهان به طول ۹ هزار و ۲۹۸ متر است.

تا آغاز قرن گذشته، ولادی واستوک مرکز اصلی اقتصادی و سیاسی بود و با شدت تمام تحکیم یافته و مبدل به شهر دژ مانند شد. در زمان جنگ روسیه – ژاپن، سال های ۱۹۰۵-۱۹۰۴ میلادی ناوگان دریایی ژاپن بارها سعی کرد به شهر حمله کند اما با مقابله سختی روبرو شد. ساخت دژ در سال ۱۹۱۵ میلادی به پایان رسید. کارشناسان آن را یکی از بهترین استحکامات دفاعی نظامی – دریایی جهان نامیدند. شبکه زیرزمینی ارتباطی، توپ ها و ۱۶ دژ محکم و برج و بارو- تمام اینها تا به امروز حفظ شده اند. در محوطه این قلعه دفاعی که مدتها معنای نظامی خود را از دست داده است ، موزه ای فعال است که به تاریخ ساخت این دژ مخوف اختصاص دارد.

در دوران شوروی ولادی واستوک یک شهر بسته بود: ورود خارجیان به آنجا ممنوع بود. این ممنوعیت فقط در سال ۱۹۹۱ میلادی در زمان فروپاشی شوروی لغو شد. در روزهای حاضر، هزاران توریست با کشتی های توریستی به آنجا سفر می کنند. از آنجا خلیج شاخ طلایی و مناظر زیبا و محله های مسکونی ساحلی بخوبی دیده می شوند.

پل روسی، جای دیدنی ولادی واستوک است که در سال ۲۰۱۲ میلادی از طریق خلیج بوسفر شرقی کشیده شد. این پل دو رکورد جهانی در بین پل های کابلی را نصیب خود کرده است: مرتفع ترین دکل (۳۲۴ متر) و درازترین فاصله بین دکل ها (۱۱۰۴ متر).

ساکنان ولادی واستوک یکی از اولین کسانی هستند که طلوع خورشید را نظاره می کنند. وقتی ۷ صبح، انوار سرخ خورشید شهر خواب آلود را روشن می کند، در مسکو نیمه شب است. ژاپن را کشور خورشید تابان می نامند و ولادی واستوک را بحق می توان شهر طلوع خورشید  نامید.

پارک ملی کِنوزرسکی

پارک ملی کِنوزرسکی

تور پارک ملی کِنوزرسکی

 

پارک ملی کِنوزرسکی در نزدیکی کارگوپل قرار دارد و یک پارک طبیعی زیباست. گنجینه طبیعی و معماری شمال روسی در آنجا حفظ شده است – کلیساهای چوبی بی نظیر و خانه های مسکونی در احاطه مناظر زیبایی که بیشتر در قصه ها از آنها یاد می شود. کمتر جایی در جهان باقی مانده است که مردم در آنجا در هماهنگی کامل با طبیعت زندگی کنند. کارگوپل و پارک ملی کِنزورسکی یکی از این جاهای بی نظیر جهان است.

شهر گوروخوتس Gorokhovets

شهر گوروخوتس Gorokhovets

شهر گوروخوتس

تور شهر گوروخوتس Gorokhovets

 

شهر ها تا اندازه ای شبیه آدمها هستند. بعضی از آنها ثروتمند و مغرور هستند و جلال و شکوه آنها جلب نظر می کند و بعضی – فروتن و ساده و در نظر اول هیچ چیز جالبی در آنها نیست. اما با آشنایی بشتر همه چیز تغییر می کند. بیائید با شهر گوروخوتس  Gorokhovets  آشنا بشویم که در ولادیمیر واقع است. یکبار سفر به آنجا، مسافر را به دیدن دوباره آن تشویق می کند.

شهر گوروخوتس شبیه دکوراسیون فیلم های تاریخی است که از رویدادهای دوران دور گذشته تعریف می کند: خیابان های تنگ و باریک که در احاطه حصارهای چوبی قرار دارند ، کلیساها و صومعه های قدیمی. همه اینها بر زمینه طبیعت بی نظیر: نوار لاجوردی رودخانه که مثل کمربندی شهر را در بر گرفته است …عکس خانه ها و گنبد کلیسا ها که در آب منعکس شده است و جنگل که تا افق کشیده شده است، شگفت آورند! حتی یک ساختمان بلند نمی توان در این شهر پیدا کرد. حال و هوای شهر به گونه ای است که گویا طی صد سال اخیر هیچ چیزی در آنجا تغییر نکرده است.

شهر « گوروخوتس» در سال ۱۱۶۸ میلادی بنا شد. در قرن ۱۳ مغول ها آن را با خاک یکسان کردند و تقریبا دو سده در دستنوشته ها از این شهر یاد نشد. در قرن ۱۶، نیروهای دشمن دوباره به شهر احیا شده « گوروخوتس» حمله کردند. اگر به افسانه ها باور کنیم، یک معجزه باعث نجات شهر شد. غروب، هنگامی که خورشید به پشت کوهها پناه می برد، سرداری غول پیکر شمشیر بدست بر پهنه آسمان ظاهر شد. دشمنان با دیدن این سلحشور مخوف پا به فرار گذاشتند. از آن زمان تا کنون ساکنان بومی کوه را » پوژالووا» می نامند که به معنای « ترسناک» است.

اواسط قرن ۱۷ گوروخوتس مبدل به یک شهر ثروتمند شد. بازرگانان ثروتمند خانه ها و مغازه های سنگی برای خود ساختند. حدود ۲۰ « کاخ» تجاری سده ۱۷ تا کنون در روسیه حفظ شده است که ۷ « کاخ» در «گوروخوتس» واقع است. بزرگترین آن، خانه سه طبقه سنگ سفید است که به بازرگان یرشوف تعلق داشت. هم اکنون این خانه موزه شده است.

بازرگانان دیگر سعی می کردند خودشان را به « همکار» موفق خود برسانند. از اینرو بازرگان اوپارین خانه خود را با تراس بزرگی تزیین کرد. این خانه مبدل به یک جای دیدنی شهر شد. یرشوف این موضوع را به عنوان یک رقابت تلقی کرد و برای نشان دادن اینکه ثروتمندتر از رقیب خود است کلیسایی ساخت که منظره خانه اوپارین را از دید پنهان می کرد. هزینه ساخت کلیسا سنگین بود اما به خاطر نشان دادن اعتبار، مردم دست به چه کارهایی می زنند. اما بهرحال صاحب خانه تراس دار حرف آخر را زد: اوپارین تراس را به سمت دیگر خانه منتقل کرد که از آن زمان تا کنون تراس رو به رودخانه است و منظره ای بهتر از جای قبلی دارد.

دیگر کاری از دست یرشوف برنمی آمد. رقابت بازرگانان به نفع شهر بود. خانه های زیبای سنگی و چوبی به سبک ها و دوران مختلف زینت بخش « گوروخوتس شدند. کلیساهایی که با پول بازرگانان ثروتمند ساخته شده اند فوق العاده زیبا هستند! کلیسای « ترویتسکی» که در سال ۱۶۸۹ میلادی با پول بازرگان یرشوف ساخته شد مروارید شهر به حساب می آید. این کلیسا در محوطه صومعه نیکولسکی بر قله کوه « پوژالوو» قرار دارد. وقتی دیوارهای سنگ سفید صومعه و کلیسا در آبها محو می شوند به نظر می رسد که صومعه بر فراز شهر در حال پرواز است – منظره ای اعجاب آور!

از اواسط قرن ۱۹ تا کنون شهر «گوروخوتس» شهری آرام، ملیح و راحت بدور از «مدرنیزاسیون» و « بازسازی های مدرن» بدور مانده است. شهر اصالت خود را از دست نداده و جذابیت باستانی خود را حفظ کرده است. احتمالا سر و راز ملاحت جادویی این شهر کوچک در این نکته نهفته است.

شهر ریازان روسیه

شهر ریازان

تور روسیه شهر ریازان

عکس های شهر ریازان

 

داستان شهر ریازان روسیه واقع در بخش اروپایی روسیه در ساحل رودخانه « اوب» غیر عادی است. این شهر در قرن ۱۱ بنا شد و آن را « پریاسلاول» نامیدند. شهر دیگری – پایتخت امیرنشین ریازان را « ریازان» می نامیدند که در ۵۰ کیلومتری جنوب « پریسالاول» قرار داشت. در سال ۱۲۳۷ میلادی مغول ها « ریازان» قدیمی را تار و مار کردند» شهر بزرگ، ثروتمند و زیبا به معنای واقعی کلمه با خاک یکسان شد. پس از آن « پریاسلاول» مرکز اداری جدید امیرنشین شد. بمرور زمان به یاد پایتخت قدیمی که توسط اشغالگران بیرحم نابود شد، آن را « ریازان» نامیدند.

هم اکنون پارک باستان شناسی به جای ریازان قدیمی ایجاد شده است. در آنجا، گنج سکه های طلا و نقره و زیورآلات پیدا می شود. باستان شناسان پایه های کلیسا و باقیمانده دیوارهای دژ و وسایل جنگی و سلاح های باستانی را پیدا کردند. قبر جمعی مدافعان شهر پیدا شد که در نبرد با مغول ها جان خود را از دست دادند. اهالی ریازان صلیب یادبود بر آن بنا کردند. در کلیسا هر روز دعای یادبود برای رزمندگان کشته شده روس خوانده می شود.

ریازان نو، « پریسلاول قدیم» نیز آزمایشات سختی از سر گذراند: حملات دشمنان، آتش سوزی و ویرانی. ساکنان پس از هر بلایی که بر سر شهر نازل می شد، آن را از نو می ساختند. آنها نمی خواستند آنجا را ترک کنند. زیرا زمینی حاصلخیز داشت و رودخانه پر از ماهی بود. شهر مزارع و باغ های میوه زیادی داشت. سیاحان خارجی از « فراوانی عسل ، گندم، جو و سیب های درشت مرغوب» ریازان متعجب می شدند. قیمت ارزان این محصولات باعث شگفتی خارجیان می شد.

شهر توسعه می یافت و ثروتمند می شد، تجارت رونق می گرفت. حاکمان ریازان از رقابت با امیران مسکو هراس بدل راه نمی دادند و سعی می کردند استقلال خود را حفظ کنند. اما مقابله دو قرنی به پیروزی مسکو انجامید: در سال ۱۵۲۱ میلادی امیرنشین ریازان وارد ترکیب دولت مرکزی روس شد.

طی قرون متمادی ریازان یک شهر مرزی بود، از اینرو به استحکامات آن توجه زیادی می شد. دیوارهای سنگ سفید دژ آن بارها در مقابل حملات دشمنان ایستادگی کرد. در حال حاضر، کرملین ریازان، یادبود معماری است که در فهرست میراث باارزش فرهنگی روسیه شامل شده است.

کلیسای « اوسپنکسی» ریازان مروارید اصلی معماری شهر است که اواخر قرن ۱۷ توسط یعقوب بوخوستوف، روستایی ساده و معمار خودآموز ساخته شد. ساختمانی باشکوه به شکل جام به رنگ قرمز روشن که به ۵ گنبد ختم می شود. ستون های سنگ سفید تزیین بخش دیوارها و پنجره هاست. آنها مزین به حکاکی نقش دار هستند. بدشورای می توان از جایگاه نقش دار طلایی شمایل چشم برداشت که یکی از زیباترین نوع در روسیه است.ارتفاع جایگاه شمایل که یک شاهکار بی نظیر است و توسط هنرمندان ریازان ساخته شده است ، ۲۷ متر است.

چند شمایل در کلیسای « اوسپنسکی» ریازان» نگهداری می شود که برای پیروان ارتدکس اهمیت زیادی دارند. آنها را معجزه آسا می نامند و معتقدند که به خاطر وجود این شمایل ها، در زمان جنگ جهانی دوم حتی یک بمب دشمن بر محوطه کرملین نیفتاد.

ریازان یکی از زیباترین شهرهای روسیه نامیده می شود. گردش در محله های قدیمی شهر، تماشای تزیینات غنی خانه های اشراف زادگان و سکوت و آرامش حاکم بر صومعه لذت بخش است. منظره ساحلی فوق العاده زیباست که جای گردش زوج های عاشق ریازانی است. بر طبق سنت قدیمی، جوانان برای عکس گرفتن بر زمینه شهر زاد و بومی به آنجا می روند. به نظر می رسد ریازان باستانی در سکوت آنها را مورد عنایت قرار می دهد تا به سعادت برسند.